domenica 16 ottobre 2011

Ite nd' amus fattu de sa zente nostra?



Thathari, su bindighi de Santu Gaine, duamizas e undighi.




Felice, su porcarzu de Lodè, felice solu in Germania.



Deris manzanu fio passende in sos giardinos de sa zittade cando apo intesu duos anzianos faeddende in sardu istrintu. Curiosu, mi so frimmadu a iscurtare. Unu de sos duos fit faeddende in nugoresu astrintu.

S'omine fit contende de un orta cando fit unu zovanu porcarzu a lande, una sue si ettesit sutta una mata pro s'illierare de sette porcheddos. E naraiat chi bit fit su famine a chintu. Sa zente no comporaiat nudda, cando 'occhiat sos porcheddos su babbu, nachi medas los regalaiat.

Poi de unu pagu cuss'omine matessi nesit, faeddende de a mie: custu cumprendet su sardu.
Emmo, apo nadu acculziendemi, bos apo intesu e m'es piaghidu s'accento ostru.
Issu s'est schernito 
e ite? e ite mi ses nende? custa limbra nostra fea...
ell'epuite fe, li nesit, mi poiaghet, est bella, est forte, est robusta...
Ma ite, ite, custa limba e it'est, ma l'ischis de ue so deo?
no, no l'isco,
de Lodè, so deo. cussa idda
Su bustu de Mazzini in s 'Emiciclo Garibaldi.





a già la connosco, ma no bi so mai istadu...
chimbemiza fimis, como b'an e esser si e no duamizas animas...
però sa limba ostra m'aggradat meda....
bah, e it'est sa limba nostra....

poi dimandesi a 'sateru; e bois, de ue sezis?
de isporlatu, mi nesit

poi s'omine de Lodè mi fattesit notare una cosa
S'omine de Isporlatu.
a lu ites cust'omine comente s'avvicinana sos puzones, fit beru, s'omine de Isporlatu fit inghiriadu de picciones, a l'ischis chi sos puzoneddos puru lu craman, issu bocat una nutzola e issos calana a si la mandicare?
Amigu de sos puzones.
galu appustis unu puzoneddu est faladu dae un'arvure a bolu derettu a sa manu de cuss'omine s'at leadu sa nuzzola e si ch'est partidu lestru a subra s'arvure.

bitu l'as? però prima l'at cramatu pro li bocare sa nutzola

no pariat beru

prima de mi c'a ndare li preguntesist

e cun chie apo apidu su piaghere?

Sa metro lizera de Thathari, Sirio.
Ohi, su lumene meu, Felice, mis an cramatu, e ite felice, felice no so mai istatu, mi, mai una malattia, in settantasette annos, cussu no, ma sos annos mios pius felices in Germania, cusso si, su restu, pagu ap'apidu de istare felice...

e istadu un abboju meda istranu, ma sa cosa chi m'at fattu pensare est chi cust'omine si irgonzaiat de sa limba sua, de sa idda sua, puru de su nomen sou. Eppuru fit un'omine robustu, forte, in salude.
Un'omine

Ite amus fattu a sa zente nostra?

Nessun commento:

Posta un commento

NOSTALGIA

THATHARI , SU TRES DE LAMPADAS 2019 Nostalgia, est paraula grecana, cheret narrere, comente ischides tottu, dizizu de torrare an domo ...